تأثیر اعمال دوره‌های طولانی مدت گرسنگی و محدودیت غذایی بر عملکرد رشد و ترکیب بدن در بچه تاسماهی سیبری (Acipenser baerii Brandt 1969)

مطالعه حاضر جهت بررسی پاسخ بچه تاسماهیان سیبری (Acipenser baerii) به دورههای گرسنگی، محدودیت غذایی و غذادهی کامل به مدت 8 هفته انجام گردید. در این تحقیق 270 عدد بچه ماهی در قالب سه تیمار (به همراه سه تکرار) در 9 مخزن فایبرگلاس توزیع شد. در ابتدا و انتهای آزمایش از هر تکرار 5 قطعه ماهی به صورت تصادفی جهت آنالیز ترکیب شیمیایی لاشه نمونهبرداری شد. نتایج نشان داد که پارامترهای رشد در تاسماهی سیبری به صورت معنادار تحت تأثیر دورههای گرسنگی و محدودیت غذایی قرار میگیرند (05/0P < ). درصد رطوبت و چربی به صورت معناداری در تیمارهای مختلف اختلاف داشت (05/0P < )؛ به نحویکه بالاترین درصد رطوبت و چربی به ترتیب در تیمار گرسنه و تغذیه کامل شده مشاهده گردید. محتوای پروتئین در تیمار گرسنه به صورت معناداری کمتر از سایر تیمارها بود (05/0P < ) در حالیکه در محتوای خاکستر لاشه اختلاف معناداری مشاهده نگردید (05/0P > ). نتایج نشان داد که کاهش وزن تاسماهی سیبری در دوران کمبود غذایی، به علت مصرف ذخایر چربی و سپس منابع پروتئینی بدن و جایگزینی آن با آب است. به بیان دیگر، در دوران کمبود غذایی، تاسماهی سیبری ذخایر پروتئینی را نسبت به چربی ها بهتر حفظ می کنند. Brandt 1969